GRANT NCN NT. ZIELONEJ INFRASTRUKTURY W POLSKICH MIASTACH
Od połowy sierpnia 2020 r. realizujemy grant NCN (w ramach konkursu OPUS 18): „Ocena stanu i znaczenia zielonej infrastruktury jako przyrodniczego i społecznego zasobu małych i średnich miast w Polsce”, numer projektu: 2019/35/B/HS4/04221. Okres realizacji projektu to 36 miesięcy, a przyznane środki finansowe to 581 160,00 zł.
W SGH za realizację projektu odpowiada dr Paulina Legutko-Kobus.
W Konsorcjum ponadto są:
- Instytut Rozwoju Miast i Regionów - będący liderem,
- Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie,
- oraz Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie.
Głównym obszarem badań są małe i średnie miasta w Polsce, które borykają się z wieloma problemami rozwoju zarówno w wymiarze społecznym (w tym demograficznych), jak i gospodarczym.
Zielona infrastruktura (rozumiana w projekcie w najszerszym znaczeniu obejmuje także „błękitno-zieloną-infrastrukturę”) daje nie tylko możliwości kształtowania struktury przestrzennej miast, ale także jest potencjałem rozwojowym, który pozwala na podnoszenie jakości życia mieszkańców. Realizowany projekt ma na celu analizę: wielowymiarowego stanu, znaczenia i perspektyw wykorzystania zielonej infrastruktury w małych i średnich miastach w Polsce.
PROJEKT DIRECT II
Projekt „Expanding and Improving Workplace Democracy as a Prerequisite for Humanising Labour and the Work Environment - DIRECT II” jest finansowany przez Komisję Europejską, dla której jego przedmiot należy do strategicznych obszarów działania (unowocześnienie mechanizmów organizacji pracy).
Partnerami w projekcie są organizacje związkowe (CITUB, SEK, 1 Mayo) i pracodawców (KRIB, BIA) organizacje badawczo-analityczne (FDV, IDEAS), uczelnie (SGH, RHUL).
Generalnie projekt jest kontynuacją projektu DIRECT I, który to samo konsorcjum realizowało w latach 2016-2018. Badano problematykę partycypacji pracowniczej i zarządzania partycypacyjnego. Obecny projekt również dotyczy partycypacji, ale obejmuje teraz głównie zagadnienie roli partycypacji we wprowadzaniu nowych technologii w sektorze przemysłu i usług (komercyjnych, publicznych). Chodzi zwłaszcza o wprowadzanie technologii, których zastosowanie potencjalnie może mieć wpływ na:
- dynamikę i stan zatrudnienia w firmach i sektorach gospodarczych (groźby redukcji, konieczność restrukturyzacji zatrudniania),
- strukturę kwalifikacji zawodowych (np. nabywanie nowych kompetencji i umiejętności),
- organizację pracy,
- metody i strukturę zarządzania,
- efektywność pracy pracowników i zespołów pracowniczych.
Badacze będą analizowali na ile wprowadzanie nowych technologii ma miejsce i może mieć miejsce przy wykorzystaniu mechanizmów partycypacji pracowników. Przedmiotem badań będą relacje pracownicze i relacje na linii menedżerowie–pracownicy w sytuacji gdy w danej firmie dochodzi do istotnej zmiany technologicznej.
Przedmiotem analizy będą również relacje między praktykowaniem bezpośredniej partycypacji w zarządzaniu a możliwością:
- humanizacji środowiska pracy,
- poprawy umiejętności pracowniczych oraz dobrostanu pracowniczego w miejscu pracy,
- poprawy satysfakcji z pracy i poziomu motywacji.
Kluczową kwestią jest zbadanie jaki jest poziom zaangażowania pracowników w takiej sytuacji, na ile są podmiotami wpływającymi na sposób wdrożenia nowych technologii. Przedmiotem oceny będzie rola, którą pełnią przedstawiciele pracowników na sposób wdrażania nowych technologii, w tym przedstawiciele związków zawodowych. To kwestia na ile są konsultowani w określonych momentach procesu, czy to planowania zmiany, określania sposobu jej przeprowadzenia, czy końcowego wdrożenia nowych technologii.