Projekt jest poświęcony zielonej infrastrukturze (ZI) małych (poniżej 20 tys. mieszkańców) i średnich (do 100 tys.) miast. Odwołanie się do idei ZI ma podkreślić, że sposób identyfikacji, zwłaszcza oceny udziału, rozmieszczenia, znaczenia przyrodniczego i społecznego badanych terenów będą nawiązywały do głównych zasad ZI. Chodzi tu zwłaszcza o takie ich urządzenie, aby nie tylko tworzyły one warunki do rekreacji, lecz żeby przynosiły wiele innych korzyści: ochronę walorów przyrodniczych, łagodzenie skutków zmian klimatycznych, poprawę jakości powietrza i wód, rozwój funkcji gospodarczych (np. turystyki), uatrakcyjnienie krajobrazu miasta i poprawę jego wizerunku.
Obszarem badawczym jest ZI małych i średnich miast z dwóch zasadniczych powodów. Po pierwsze, w Polsce miasta te znajdują się obecnie w centrum zainteresowania zarówno badaczy, jak i polityków. Wynika to z tego, że w sieci polskich miast stanowią one ważne ogniwa administracyjne, społeczne, a często i gospodarcze, ale ich byt jest zagrożony, bo zmniejsza się liczba mieszkających w nich ludzi, niejednokrotnie tracą one także swoje funkcje ośrodków gospodarczych i administracyjnych. Drugim powodem jest wyraźna luka w badaniach dotyczących ZI takich miast w porównaniu do licznych badań przeprowadzanych w dużych miastach, liczących ponad 100 tys. mieszkańców.
Celem projektu jest zatem zbadanie, jakimi zasobami ZI dysponują małe i średnie miasta oraz jakie znaczenie mają jej zasoby dla ich rozwoju i jakości życia mieszkańców. Interesujące jest także, czy władze i społeczności badanych miast dostrzegają potrzebę funkcjonowania ZI i czy podejmują działania służące utrzymaniu oraz zachowaniu istniejących jej zasobów i tworzeniu nowych. Chcemy się dowiedzieć, czy przeprowadzone oceny zasobów ZI są zbieżne z poglądami władz i mieszkańców badanych miast.