Po pierwsze - dla mnie - zasadniczym wyróżnikiem SGH w kontekście kształcenia jest (obecnie mniejsza niż przed 2005, ale jednak…) swoboda wyboru wykładów i wykładowców. Po drugie proces kształcenia i uczenia się zaczyna się przedmiotami podstawowymi. Tak więc bez standaryzacji tych przedmiotów mogłoby się okazać, że nie jest możliwe kontynuowanie nauki, bo wykład podstawowy (a więc stwarzający podstawy do dalszej nauki) nie zawierał elementów niezbędnych do zrozumienia treści wykładów „następnych” (kierunkowych, specjalizacyjnych). Inaczej mówiąc: wybór wykładowcy przedmiotu podstawowego nie powinien determinować dalszej ścieżki kształcenia. Po trzecie absolwenci SGH powinni mieć wspólne, dobre podstawy do nauki szeroko pojętych zagadnień z zakresu ekonomii, finansów, zarządzania, gospodarki przestrzennej. Dlatego rekrutacja na studia I stopnia w SGH nie jest na kierunki, ale „do uczelni”. No i znowu: dlatego przedmioty podstawowe muszą być wystandaryzowane. Nie „jednakowe”, ale przekazujące jednakowy zakres wiedzy, umiejętności i postaw. Identyczna argumentacja dotyczy przedmiotów kierunkowych.