Budynek Biblioteki SGH był budowany 3 lata, jego budowę rozpoczęto w listopadzie 1927 r, a zakończono w 1930 r. Budowa nowego budynku i przebudowa istniejącego obiektu to zupełnie odmienne procesy, o diametralnie innych uwarunkowaniach i nie należy ich porównywać ze sobą. 100 lat temu funkcjonowały zdecydowanie inne uwarunkowania prawne (Prawo Budowlane z 1924 liczyło 4 strony, z czego jedna to krótki akapit sprostowania, obecne liczy 167 stron oraz dodatkowe liczne rozporządzenia wykonawcze oraz rozbudowane przepisy Prawa Zamówień Publicznych). Przepisy te nakładają szereg obowiązków, które przede wszystkim poprawiają bezpieczeństwo osób zarówno w trakcie budowy, jak i podczas eksploatacji budynku. Poprawiają komfort użytkowania tych obiektów oraz zapewniają transparentne wydatkowanie publicznych środków finansowych. Spowodowało to znaczny rozrost strony dokumentowej procesu inwestycyjnego, co wymaga więcej czasu. W wyniku wspomnianych uregulowań w stosunku do obiektów sprzed 100 lat rozbudowana została przede wszystkim część instalacyjna, która kiedyś stanowiła marginalną część w budynku i ograniczała się w zasadzie do oświetlenia (które nie spełniałoby obecnie żadnych norm) oraz „kilku gniazdek”. Obecnie najbardziej czasochłonne elementy w budynkach to zabudowy, instalacje i systemy zapewniające bezpieczeństwo na wypadek pożaru, kontrole dostępu, monitoring wizyjny, wentylacja mechaniczna, internet itp. Przebudowa budynku DS.-3 wiązała się z koniecznością wcześniejszego wykonania prac rozbiórkowych, wyburzeniowych i demontażowych, w taki sposób, by nie uległy uszkodzeniu te elementy instalacji, które przewidziane są do dalszej pracy. Powszechne jest, że na tym etapie uwydatniają się okoliczności, których nie sposób było wcześniej przewidzieć przy zachowaniu należytej staranności, np. konieczność wyburzenia i ponownego wybudowania ścian działowych na 2 i 3 piętrze ze względu na fakt, że ich konstrukcja nie zapewniała odpowiedniej akustyki oraz uniemożliwiała prowadzenia w nich poszczególnych instalacji. Obecnie obwiązują zdecydowanie bardziej rygorystyczne normy dotyczące prac murarskich i tynkarskich w celu zapewnienia właściwych kątów, pionów, czy równości powierzchni przegród budowlanych. Nie bez znaczenia są również okoliczności, w których proces ten jest realizowany, takie jak trudna sytuacja na rynku budowlanym w wyniku pandemii COVID oraz wojny w Ukrainie. Dodatkowym utrudnieniem dla generalnego wykonawcy okazał się fakt, że musiał zrezygnować z usług jednego z kluczowych podwykonawców. Modernizacja DS. Grosik dobiega końca. Wkrótce będziemy cieszyć się nowym standardem zakwaterowania studentów w akademiku.