Absolwent Wydziału Ekonomiki Produkcji Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie z roku 1965. Stopień doktora uzyskany w 1974 r. na podstawie rozprawy pt. „Prognozowanie naukowo-techniczne jako element długookresowej polityki rozwoju społeczno-gospodarczego”. Stopień doktora habilitowanego – w 1985 r. na podstawie rozprawy pt. „Dylematy kierowania rozwijającą się gospodarką”. Tytuł profesora nauk ekonomicznych – w 2001 r.
Prorektor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie w latach 2008–2012. Dziekan Kolegium Analiz Ekonomicznych w latach 1999–2005. Dyrektor Instytutu Rozwoju Gospodarczego w latach 1994–1996. Kierownik Katedry Polityki Ekonomicznej i Przestrzennej oraz Katedry Ekonomii Rozwoju i Polityki Ekonomicznej w latach 1999–2017.
Na przełomie lat 80. i 90. zatrudniony w Instytucie Nauk Ekonomicznych PAN oraz w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN.
W kręgu jego zainteresowań znajdowały się procesy gospodarcze widziane w szerszym kontekście – kulturowym, politycznym, historycznym, psychologicznym, społecznym i przyrodniczym. Specjalizował się w interdyscyplinarnych badaniach nad zrównoważonym rozwojem gospodarczym i jego uwarunkowaniami oraz polityką ekonomiczną.
Zasłużony w reformowaniu Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie w latach 90. Zaangażowany w prace związane z funkcjonowaniem społeczności SGH i tworzenie zespołów badawczych.
Wybrane publikacje książkowe autorstwa prof. Janusza Stacewicza lub przygotowane pod jego redakcją: „Racjonalność gospodarowania a współczesne wyzwania rozwojowe” (1988), „Ekonomia na rozdrożu” (1991), „Stereotypy rozwoju a ekonomia” (1991), „Polityka gospodarcza” (1998), „Problemy ekonomii i polityki rozwoju” (2005), „Polityka gospodarcza. Teoria i realia” (2008). „Współczesna polityka gospodarcza: zarys problematyki” (2018).
