100-lecie

Magnificencjo,
Szanowny Panie Rektorze,
Wysoki Senacie,
Czcigodni Państwo Profesorowie,
Drodzy Studenci

i wszyscy stanowiący środowisko akademickie Szkoły Głównej Handlowej, którzy pragniecie z Bożą pomocą rozpoczynać kolejny rok pracy naukowej i dydaktycznej, oraz dziękować Bogu w Trójcy Jedynemu za wspaniały Jubileusz 100 lat istnienia Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Bardzo się cieszę, że mogę razem z Państwem uczestniczyć i przewodniczyć modlitwie zanoszonej do Boga w naszym kościele akademickim św. Anny. Wasz udział w tej Eucharystii jest świadectwem wiary, że kolejny rok pracy pragniecie rozpocząć w duchu prośby, aby dobry Bóg błogosławił wszystkim zamiarom i planom, jakie są przed środowiskiem akademickim Szkoły Głównej Handlowej. Bo jest to szczególna uczelnia na mapie środowiska akademickiego Stolicy. To w tej uczelni uczymy się wszyscy jak wypełniać Boże wezwanie: „Czyńcie sobie ziemię poddaną”. Niesłychanie ważną jest kwestią, aby nauczyć się tak gospodarować dobrami doczesnymi, by stawały się one dla nas wszystkich, darem, który pozwala nam funkcjonować na tej ziemi i ubogacać innych.

Wszystkie wielkie rzeczy rodzą się z małych. Potężny dąb, który na wzgórzu walczy z burzami, wgłębiony potężnymi korzeniami w skałę, wyrósł z małej żołędzi zarzuconej płytko w ziemię. Tak niewiele było jej potrzeba: trochę ziemi, nieco wilgoci, promień słońca i powietrza. Tyle tylko wymaga delikatny młody pęd do życia. A dziś jest olbrzymem. Rósł powoli pomnażając swoje komórki. Ta systematyczna praca jest delikatna i ukryta, że się jej nie dostrzegało. Tak więc całe nasze życie składa się z drobiazgów. Nasz dzień składa się z godzin, godzina z minut. Tak rodziła się również nasza „Jubilatka” - Szkoła Główna Handlowa. Od bardzo małej, skromnej uczelni do jednej z największych i najlepszych w Polsce. Ale dobro jest wielkie, kiedy przez nie przemawia Bóg. W dzisiejszej ewangelii słyszeliśmy, jak Bóg zaprasza nas na ucztę. Wszyscy bez wyjątku jesteśmy zaproszeni, bo wszyscy potrzebujemy usłyszeć słowa Prawdy i Miłości.

Gdy dziś chcemy dziękować Bogu za istnienie naszej Szkoły, to jednocześnie chcemy nieustannie sobie przypominać, czym mamy kierować się w naszym życiu, aby owocnie wykorzystywać wiedzę i mądrość zdobywaną na tej uczelni. Pierwszą zasadniczą sprawą jest zauważenie tego, że obok mnie są ludzie, którym mam posługiwać w duchu chrześcijańskiej służby.

Z pewnością nie trzeba być nawet zbyt bystrymi obserwatorami, żeby zauważyć różne potrzeby naszych bliźnich. Widzimy również u otaczających nas osób wiele braków, które w miarę swoich możliwości i sił powinniśmy skutecznie usuwać, właśnie przez uczynki miłosierne. Takimi najbardziej istotnymi potrzebami ludzi, są potrzeby służące utrzymaniu i rozwijaniu wszystkiego, co towarzyszy życiu ludzkiemu.

Wielki orędownik Miłosierdzia Bożego - św. Paweł w liście do Koryntian tak mówi: „Teraz więc niech wasz dostatek przyjdzie z pomocą ich potrzebom, aby ich bogactwo było wam pomocą w waszych niedostatkach i aby nastała równość” (2 Kor 8,14). Pan Jezus z kolei naucza, że na Sądzie Ostatecznym nagrodę otrzymamy przede wszystkim za konkretne działania względem drugiego człowieka: „Pójdźcie, błogosławieni u Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25,34-36).

W trakcie swojej pielgrzymki do naszej Ojczyzny, Ojciec św. Benedykt XVI na spotkaniu z młodzieżą w Krakowie powiedział słowa, które również powinniśmy odczytywać w relacji do bliźniego: „w sercu każdego człowieka jest pragnienie domu. Tym bardziej młode serce przepełnia przeogromna tęsknota za takim domem, który będzie własny, który będzie trwały, do którego będzie się nie tylko wracać z radością, ale i z radością przyjmować każdego przechodzącego gościa. To tęsknota za domem, w którym miłość będzie chlebem powszednim, przebaczenie koniecznością zrozumienia, a prawda źródłem, z którego wypływa pokój serca. To tęsknota za domem, który napełnia dumą, którego nie trzeba będzie się wstydzić i którego zgliszczy nigdy nie trzeba będzie opłakiwać. To pragnienie jest niczym innym jak tęsknotą za życiem pełnym, szczęśliwym, udanym”. Sądzę, że dla wielu z Was tutaj obecnych, takim domem stała się na wiele lat Szkoła Główna Handlowa.

Bo jakże różni się ekonomia świata od ekonomii Bożej. Świat mówi nam: Bierzcie! Bóg mówi z kolei nam: Dawajcie! Natura jest krótkowzroczna i widzi tylko z bliska, wiara przeciwnie - patrzy daleko. Natura myśli tylko o dniu dzisiejszym, wiara myśli o dniu jutrzejszym i wieczności. Ten kto gromadzi, zdobywa skarb, ten kto rozdaje zdobywa sto skarbów, bo wszystko co dajemy, pomnażamy.

Kończąc swoją homilię, pragnę życzyć dzisiaj w Dniu Jubileuszu istnienia Szkoły Głównej Handlowej wszystkim Profesorom z Panem Rektorem na czele, wszystkim studentom, oraz pracownikom administracji, aby to wyznaczone Boże „poletko” na którym pracujecie, każdy według swojego powołania, przynosiło zawsze wspaniałe owoce, którymi będziecie się dzielić z wszystkimi potrzebującymi. A dobry Bóg, Gospodarz naszych pól, niech błogosławi Wam w tym codziennym trudzie „czynienia sobie ziemi poddanej”.

Źródło: Gazeta SGH, nr 228, 30 października 2006

Wystawa została zorganizowana przez Archiwum Szkoły, które sięga swymi początkami czasów założenia Uczelni. W ciągu stulecia przeżywało ono trudne i burzliwe okresy swojego istnienia. Pomimo tego udało się w przeważającej większości ocalić zasób historyczny. Archiwum Szkoły gromadzi, zabezpiecza, opracowuje dokumentację aktową, przeprowadza kwerendy naukowo-badawcze dotyczące dziejów Uczelni oraz uczestniczy w opracowaniach dotyczących historii Szkoły.

Archiwista jako strażnik dóbr kultury, sięgający nieraz w bardzo odległą przeszłość, bierze udział w kształtowaniu zasobu źródeł. Pielęgnując tradycję Szkoły nie tylko utrwalamy wiedzę o jej historii, ale stajemy się bardziej wrażliwi na losy ludzi Szkoły.

Dorobek100-lecia został pokazany na tle oryginalnej architektury Uczelni. W roku, kiedy Szkoła uzyskała nowy budynek „C” warto przypomnieć o rozpoczęciu nauki w 1906 roku w niewielkim lokalu przy ul. Smolnej 9, który w 1911 roku został zamieniony na budynek przy ul. Koszykowej 9. Ponieważ systematycznie wzrastała liczba studentów, podjęto starania w 1918 roku o przyznanie placu pod budowę gmachu Uczelni, w których ogromną rolę odegrał ówczesny dyrektor, a późniejszy rektor Bolesław Miklaszewski. W uroczystości poświęcenia kamienia węgielnego, w czerwcu 1925 roku uczestniczył prezydent RP Stanisław Wojciechowski, późniejszy wykładowca SGH. Najstarszy budynek „A” przy ul. Rakowieckiej, wybudowany w 1926 roku według projektu Jana Witkiewicza-Koszczyca, wyróżnia się pięknym stylem i architekturą. Było to wielkie wydarzenie, a w uroczystości poświęcenia budynku w 1927 roku wziął udział prezydent RP Ignacy Mościcki. Drugim architektonicznie ciekawym budynkiem w kompleksie Szkoły jest gmach Biblioteki wybudowany w 1931 roku według projektu tego samego autora. Obiekty zarejestrowane są w katalogu zabytków. Wybuch wojny nie pozwolił urzeczywistnić zamiaru budowy Gmachu Głównego, do jego budowy przystąpiono w 1950 roku, a ukończono w 1956.

W zmieniających się ciągle warunkach Szkoła potrafiła zawsze znaleźć właściwe sobie cele i formy działania służące gospodarce i społeczeństwu, bliskie swojej tradycyjnej nazwie - Szkoła Główna Handlowa.

Maria Wanda Mróz (z katalogu do wystawy)

Źródło: Gazeta SGH, nr 228, 30 października 2006

Rewers dwustuzłotowej monety złotej przedstawia logo SGH oraz stylizowany wizerunek fasady głównego budynku szkoły. Awers – wizerunek orła ustalony dla godła Polski oraz stylizowany wizerunek orła ze sztandaru SGH. Monetę wybito stemplem lustrzanym w nakładzie 8 tysięcy sztuk.

Moneta srebrna o nominale 10 złotych została wybita w nietypowym kształcie dziewięciokąta. Na jej awersie widoczne jest godło Polski na tle stylizowanego ostrosłupa. Rewers przedstawia stylizowany wizerunek kuli ziemskiej z wkomponowanym logo SGH oraz fasadę budynku uczelni od strony ulicy Rakowieckiej. Monetę wybito stemplem lustrzanym w nakładzie 59 tysięcy sztuk.

Monetę dwuzłotową wybito w nakładzie miliona sztuk. Na awersie widoczny jest wizerunek orła ustalony dla godła Rzeczypospolitej Polskiej. Rewers monety przedstawia fasadę głównego budynku uczelni i napis SGH, pod nim napis: 1906-2006. W otoku napis: SZKOŁA GŁÓWNA HANDLOWA W WARSZAWIE.

Wszystkie trzy monety zaprojektowała Ewa Tyc-Karpińska.

Prezes Narodowego Banku Polskiego prof. Leszek Balcerowicz przekazał monety okolicznościowe wydane z okazji jubileuszu stulecia SGH rektorowi SGH prof. Adamowi Budnikowskiemu podczas inauguracji roku akademickiego 13 października 2006 roku.