Zjazdy absolwentów

Zjazd listopadowy 1956 r. w odniesieniu do Szkoły starał się wykreślić główny kierunek w programie studiów, organizacji procesu nauczania oraz metody pracy badawczej i dydaktycznej. Zjazd był poświęcony Szkole i najważniejszym w tamtym okresie zagadnieniu gospodarki narodowej: jak przywrócić przedsiębiorstwu charakter jednostki gospodarującej samodzielnie. Klamrą wiążącą te tematy stały się zagadnienia pozycji i roli ekonomisty w kierowaniu i zarządzaniu gospodarką, a w szczególności, rola ekonomisty w przedsiębiorstwie. W świetle obowiązującej gospodarki nakazowej były to wnioski daleko idące w przyszłość.

W toku dyskusji uświadomiono sobie jak wielkie zadania stoją przed ekonomistami, próbowano określić te zadania, określić miejsce i rolę ekonomisty zarówno w jednostkach realizujących działalność gospodarczą jak i jednostkach kierujących tą działalnością.

Do Prezydium Zjazdu zostali wybrani jako przewodniczący prof. Stanisław Skrzywan i z-ca Wacław Szurig (Przewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków Szkoły). Na członków Prezydium m.in.: Jan Drewnowski, Andrzej Grodek, Edward Lipiński, Włodzimierz Brus, Jerzy Loth, Wiesław Sadowski, Aleksy Wakar, wszyscy byli profesorami SGPiS. Referaty wygłosili: prof. dr Andrzej Grodek, aktualny rektor SGPiS pt. „Dorobek Szkoły i perspektywy jej rozwoju” oraz prof. dr Edward Lipiński na temat „Przedsiębiorstwo w gospodarce socjalistycznej”.

W drugim dniu obrad przemówienia powitalne wygłosili: vice prezes Rady Ministrów PRL dr Stefan Jędrychowski oraz członek Rady Państwa prof. dr Oskar Lange. Obrady Zjazdu prowadzone były w sekcjach: przemysłu, rolnictwa, handlu wewnętrznego, transportu, handlu zagranicznego, budownictwa i inwestycji.

Trzeciego dnia obrad przedstawiono sprawozdanie komisji wnioskowej, odbyła się dyskusja, podjęto uchwały i rezolucje, a o 21.00 po zakończeniu Zjazdu uczestnicy spotkali się towarzysko w salach wystawowych PKiN.

Podjęto uchwały (wybrane z wielu):

• pole do pracy ekonomisty jest wszędzie tam, gdzie przygotowuje się i podejmuje decyzje gospodarcze,
• ekonomiści powinni wziąć udział przy usamodzielnianiu się przedsiębiorstw i organizowaniu samorządu pracowniczego,
• w celu materialnego zainteresowania pracowników wynikami należy zapewnić wzrost zarobków w powiązaniu ze wzrostem wydajności pracy,
• zasadniczą rolę w programie nauczania powinny odgrywać przedmioty teoretyczne dające absolwentom gruntową znajomość działania praw ekonomicznych i umiejętność wdrażania ich w praktyce gospodarczej, - Zjazd wypowiedział się za silną reprezentacją ekonomistów w sejmie,
• program nauczania powinien zapewnić poznanie różnych kierunków w naukach ekonomicznych,
• należy znieść system nakazów pracy.

Niezależnie od uchwał ogólnych były liczne uchwały sekcyjne - sekcji branżowych gdzie w rezolucjach postanowiono m.in.:

• uczczenie pamięci absolwenta i wykładowcy Szkoły, bohaterskiego prezydenta m.st. Warszawy, Stefana Starzyńskiego,
• uczczenie pamięci prof. Bolesława Miklaszewskiego, współtwórcy Uczelni, wieloletniego jej rektora, wychowawcy wielu pokoleń absolwentów,
• wyrazić najwyższe uznanie i wdzięczność profesorom i wykładowcom okupacyjnej Miejskiej Szkoły Handlowej, a w szczególności prof. dr. Edwardowi Lipińskiemu, których wysiłek i odwaga umożliwiły istnienie w okresie okupacji niemieckiej wyższej uczelni o pełnym programie akademickim.

Najpełniej ogólny nastrój i ducha obrad IV Zjazdu absolwentów oddają słowa prof. dr. Bolesława Miklaszewskiego z 1938 r. „Szkoła Główna Handlowa w Warszawie związana tradycją z Wydziałem Handlowym Politechniki Warszawskiej z czasów Lubeckiego a następnie ze Szkołą Handlową Leopolda Kronenberga, kształci sztabowców życia gospodarczego uzdolnionych do metodycznego myślenia twórczego, do obejmowania istoty zagadnień gospodarczych świata i ich stosunku do interesów Państwa Polskiego. Celem nauczania jest wyrobienie metody ścisłego, ekonomicznego myślenia oraz umiejętności ścisłego formułowania tez i ich uzasadnienie. Teoria i praktyka idą ręka w rękę i w zespole nauczającym i w metodach nauczania. Krytycyzm myśli twórczej profesorów przyzwyczają uczniów do ścisłego rozumowania i prawidłowego operowania faktami i pojęciami wziętymi zarówno z życia jak i założeń teoretycznych.”

Atmosfera Zjazdu była podniosła i twórcza, czego sam doznałem uczestnicząc w Zjeździe jako absolwent rocznika imatrykulacji 1948 r.

mgr Jan Łukasz Rybak
vice-prezes
Stowarzyszenia Wychowanków
Szkoły Głównej Handlowej

Źródło: Gazeta SGH nr 221, 12 maja 2006

Na przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Zjazdu Absolwentów postanowiono powołać mnie. Liczono, iż będę mógł załatwić wiele trudnych spraw, gdyż jeszcze przed ogłoszeniem stanu wojennego zostałem przez rektora mianowany komendantem Obrony Cywilnej w SGPiS i w związku z pełnieniem tej funkcji miałem dobry kontakt z władzami wojskowymi.

W wyniku rozmów w Stołecznym Komitecie PZPR udało mi się uzyskać zgodę na tę imprezę dzięki przyjęciu zobowiązania, iż nie dopuszczę do zbyt krytycznych uwag pod adresem władz politycznych naszego kraju.

Na zjazdach absolwentów SGH tradycyjną sprawą było czczenie pamięci zmarłych profesorów naszej Uczelni w okresie od poprzedniego zjazdu. Wśród zmarłych znalazł się między innymi prof. Edward Lipiński, któremu uczelnia bardzo wiele zawdzięcza. Był bowiem organizatorem tajnych studiów w czasie okupacji, prowadzonych pod szyldem Miejskiej Szkoły Handlowej. Duże zasługi miał w okresie międzywojennym, w zakresie rozwoju nauk ekonomicznych. Był inicjatorem powołania Stowarzyszenia skupiającego ekonomistów i statystyków, które później zostało przekształcone w Polskie Towarzystwo Ekonomiczne.

Nic więc dziwnego, że zamierzałem Edwarda Lipińskiego wymienić na pierwszym miejscu, wyliczając zmarłych profesorów. Istniała jednak obawa, iż władze polityczne negatywnie się do tego odniosą gdyż prof. Edward Lipiński był członkiem Komitetu Obrony Robotników, organizacji powstałej dla pomocy ludzi dyskryminowanych za antypaństwowe wystąpienia w Radomiu w proteście przeciwko wprowadzonym zmianom cen.

Aby tego uniknąć postanowiłem za namową rektora skorzystać z konsultacji wykładowcy protokółu dyplomatycznego. Namówił mnie, abym wybrał taki klucz ustalający kolejność wymienianych profesorów, przy zastosowaniu którego prof. Edward Lipiński znajdzie się na pierwszym miejscu.

Aby w rezolucji zjazdowej nie znalazły się sformułowania, do których mogłyby przyczepić się władze polityczne zadbaliśmy poprzez odpowiednią propozycję składu Komisji Wnioskowej. Na jej czele stanął profesor Witold Sierpiński dysponujący pewnym doświadczeniem politycznym.

Aby w tradycyjnym wystąpieniu przedstawiciela władz państwowych nie znalazła się propaganda istniejącego ustroju politycznego, co mogłoby wzbudzić negatywną reakcję zgromadzonych absolwentów zadbaliśmy poprzez zaproszenie profesora naszej uczelni Zdzisława Sadowskiego, pełniącego nie tylko funkcję Prezesa Polskiego towarzystwa Ekonomicznego, ale również funkcję wicepremiera zajmującego się sprawami gospodarczymi a nie politycznymi.

Dzięki opisanym zabiegom Zjazd Absolwentów w Pałacu Kultury i Nauki doszedł do skutku i zadowolił wszystkie strony. Najlepszym tego dowodem była zgłoszona propozycja, aby następny zjazd odbył się za lat pięć. Obawialiśmy się jednak, że stan wojenny nie zostanie zakończony przed tym terminem i dlatego wniosek ten nie uzyskał poparcia ze strony jednostek organizujących zjazd absolwentów. Zjazd Absolwentów SGH nie ograniczył się wyłącznie do obrad plenarnych. W drugiej części obrady były prowadzone w uczelni w grupach wydziałowych. Wypowiadane tam propozycje w zakresie działalności dydaktycznej poszczególnych wydziałów były przyjmowane przez władze akademicki z dużym zainteresowaniem Niestety wiele z tych propozycji mogły być wprowadzone dopiero po zmianie systemu politycznego w naszym kraju.

Romuald Bauer

Źródło: Gazeta SGH, nr 214, 20 grudnia 2005

Uczestnicy Zjazdu wzięli udział w koncercie Chóru Akademickiego i Zespołu Pieśni i Tańca SGH.

Odbyło się uroczyste posiedzenie Senatu.

Tego dnia odsłonięto tablicę upamiętniającą Zjazd Absolwentów. Ks. Prałat Józef Maj dokonał poświęcenia trzech tablic, które wmurowano w Budynku A z okazji stulecia SGH.

W zjeździe uczestniczyło około 1,5 tys. absolwentów Szkoły.\Uczestnicy otrzymali pamiątkowe medale, mogli także nabyć jubileuszowe monety wydane przez NBP z okazji stulecia SGH oraz zapoznali się z ekspozycją historyczną w Auli Spadochronowej oraz okolicznościową wystawą w Sali Kolumnowej.

Część towarzyska Zjazdu miała miejsce w klubie Arco, gdzie bawiono się do rana, a zabawie towarzyszył występ zespołu DE MONO.

Zgodnie z zamierzeniami organizatorów spotkania, udało się zaprosić na teren kampusu kilka pokoleń wychowanków.
Program Zjazdu stwarzał absolwentom możliwość promowania własnych firm, a uczelni – promocji swojej oferty dydaktycznej. W zależności od zainteresowań uczestnicy Zjazdu mogli wybierać wydarzenia wpisane w kilka bloków tematycznych – ścieżek: w „SGH Przedsiębiorczą” (networking, konkurs startupów, promocja, Miasteczko Firm Studentów i Absolwentów), „SGH Merytoryczną” (panele dyskusyjne, wystąpienia kadry akademickiej, „SGH Polsce” oraz „Konwersatoria Młodych Profesorów”), w „SGH Kulturalno-Sportową” (potrzeby duszy: muzyka, pokazy artystyczne i rozgrywki sportowe oraz „Septemberfest” w ogrodach rektorskich – „czysta integracja”). 

W samo południe w Auli Spadochronowej zabrzmiała muzyka – był to „Fokstrot SGH” – utwór skomponowany przez dwóch studentów Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. Można było słuchać, patrzeć i … tańczyć.

Oficjalna część Zjazdu odbyła się z udziałem władz Uczelni. Uroczystego otwarcia spotkania dokonał JM Rektor SGH – prof. Marek Rocki. W uroczystości, która odbyła się – zgodnie z tradycją szkoły – w auli głównej wzięli udział również nowo powołani prorektorzy: prof. Krzysztof Kozłowski – ds. dydaktyki i studentów, prof. Piotr Wachowiak – ds. nauki i zarządzania, prof. Jacek Prokop – ds. współpracy z zagranicą i prof. Hanna Godlewska-Majkowska – ds. współpracy z otoczeniem. 

Prof. dr. hab. Marek Bryx wyłosił wykład „Rozwój kampusu SGH”. Kolejny wykład wygłosił Brunon Bartkiewicz, prezes Zarządu ING Banku Śląskiego nt. zarządzania innowacjami. 

Szczególnym punktem tej części programu było pamiątkowe zdjęcie w trakcie wyrzucania w górę „zjazdowych biretów”. W tym gronie, obok absolwentów, znalazło się również wielu znamienitych gości Zjazdu, byłych rektorów i dziekanów oraz przedstawicieli kadry akademickiej SGPiS i SGH. 

Część uroczystą Zjazdu zakończył Zespół Pieśni i Tańca SGH, wykonując poloneza w strojach szlacheckich. Tancerze i goście przeszli do ogrodów rektorskich, gdzie przy poczęstunku mogli wspominać wspólnie spędzone studenckie czasy. Właściwą do tego atmosferę tworzyły dixielandowe rytmy w wykonaniu Zespołu Jazzu Tradycyjnego – Old Timers, grającego na tarasie Klubu Jajko. Ogrody rektorskie były otwarte aż do rozpoczęcia wieczornego koncertu w Klubie Stodoła. Na zjeździe spotkali się młodzi przedsiębiorcy i doświadczeni korporanci, urzędnicy najwyższych szczebli tych samych ministerstw (ale w różnych okresach), menedżerowie o tym samym profilu, ale zatrudnieni w innych firmach.

Zjazd potwierdził zainteresowanie absolwentów relacjami z uczelnią – ale w wyniku dużego zróżnicowania rocznikowego zgłoszeń do udziału w Zjeździe, nastąpiła zmiana dotychczasowej formuły spotkań rocznikowych na spotkanie wielopokoleniowe, wielowymiarowe, kreujące tematyczne lub sportowe grupy zainteresowań, fora wymiany poglądów i wizytówek. Największa różnica wiekowa w gronie uczestników i organizatorów zjazdu wyniosła 82 lata: wolontariusz wręczający pakiet powitalny (17-letni uczeń liceum SGH) najstarszemu uczestnikowi zjazdu (99 lat), co w pełni potwierdza wielopokoleniowość.